Mimo, iż elektrostymulacja polega na terpii prądem elektrycznym, jest całkowicie bezpieczna dla człowieka i bezbolesna. Prądy wykorzystywane w elektrostymulacji to prądy stałe o niskim natężeniu, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe o małej i średniej częstotliwości. Doraźnym efektem elektrostymulacji jest jedynie odczucie przyjemnego mrowienia lub delikatny skurcz mięśni w miejscu, w którym znajdują się elektrody. Ponieważ natężenie prądu można modyfikować i dostosowywać do własnych odczuć, elektrostymulacja jest niezwykle przyjazną formą terapii dla indywidualnych potrzeb.
Terapia za pomocą elektrostymulatora ma działanie:
Metody elektrostymulacji
Istnieją dwie metody elektrostymulacji: jednobiegunowa (elektrodę przykłada się w miejscu gdzie nerw wnika bezpośrednio do mięśnia) lub dwubiegunowa (2 elektrody przykłada się w pobliżu przyczepów mięśnia odnerwionego - włókna straciły zdolność przewodzenia impulsów).
Sposób działania
Elektrody umieszcza się na skórze w miejscach zwanych punktami elektromotorycznymi. W zabiegu elektrostymulacji wykorzystuje się prądy małej częstotliwości w celu wywołania skurczu i pobudzenia mięśni lub nerwów. Prądy te złożone są z impulsów o różnym przebiegu i częstotliwości. Napięcie elektryczne występuje naturalnie w przyrodzie, przez komórki naszego organizmu również przepływa prąd o niskim napięciu, stąd też stosowanie elektroterapii wydaje się być naturalnym rozwiązaniem wielu schorzeń.
Nerwy kontrolują mięśnie poprzez wysyłanie neurologicznego kodu - ten kod w zależności od żądanego typu mięśniowych włókien będzie przesyłany w różnych pasmach częstotliwości. Mięsień zaczyna się kurczyć kiedy otrzymuje elektryczny bodziec. Sygnał ten wysyłany jest normalnie przez mózg, jednak dla mięśnia nie ma żadnej różnicy czy otrzymuje ów bodziec wysłany przez mózg, czy też bodziec został wygenerowany sztucznie podczas elektrostymulacji.
Fizjologiczna neuro stymulacja wymaga impulsów, które w swojej budowie są podobne do naturalnie występujących sygnałów nerwowych.